Bron: MeDirect 25/03/2021

Is er volgens jou nog sprake van seksisme op de werkvloer en heb jij hier al ooit mee te maken gehad?

Ja. Seksisme is discriminatie op basis van geslacht en kan zowel impliciet als expliciet vertoond worden. De meerderheid van de mannen op de werkvloer zijn uiteraard niet seksistisch maar toch wordt die meerderheid vaak “impliciet” seksistisch
omdat ze (te) vaak zwijgen wanneer ze met een seksistische collega of baas te maken hebben. Zwijgen is nochtans ook een keuze. Ik denk dat dit deels verklaart waarom heel weinig vrouwen aan de top zijn geraakt desondanks de groeiende aandacht voor
gendergelijkheid. 

“De meerderheid van de mannen zijn uiteraard niet seksistisch maar ze lijken toch “impliciet” seksistisch te worden omdat het hen soms zelf goed uitkomt of omdat ze zwijgen”

Ik vrees dat seksisme helaas nog alomtegenwoordig is en iets wat de meeste vrouwen dagdagelijks meemaken: sneller onderbroken worden, minder geloofwaardigheid hechten aan wat je zegt totdat een andere mannelijke collega het bevestigt. Vroeger had ik dat
niet door omdat ik jong(er) was. Iedere keer dat dit voorkwam dacht ik toen steeds dat het aan mijn gebrek aan kennis of ervaring lag.

Hoewel er de laatste jaren veel initiatieven zijn om dit aan te kaarten en meer diversiteit te creëren, moet er toch in de praktijk nog veel veranderen. Bedrijven zeggen misschien wel hun diversiteitsbeleid aan te passen maar hoe vaak zijn er concrete
resultaten te zien? They now need to walk the talk.

Zijn quota’s nodig?

Vrouwen die daar tegen zijn begrijp ik niet zo goed. Positieve discriminatie blijft inderdaad discriminatie. Maar als je weet dat het volgens de Internationale Arbeidsorganisatie nog 200 jaar zal duren om gendergelijkheid te bereiken (of 70 jaar volgens
de EU), dan moet je toch effectieve(re) middelen aanwenden om dit doel sneller te bereiken. Tegenstanders zullen dan opwerpen dat er daardoor alleen maar meer incompetente vrouwen zullen worden gepromoveerd, wat dan discriminerend zou zijn ten opzichte
van competente mannen. Daarop antwoord ik met het volgende: hoeveel mannelijke (top)leiders of managers zijn er vandaag wel competent? Kijk maar eens naar alle recente schandalen. We zullen pas volledige gendergelijkheid bereiken wanneer er evenveel
incompetente vrouwelijke leiders zijn als incompetente mannelijke leiders. 

“We bereiken volledige gendergelijkheid wanneer er evenveel incompetente vrouwelijke leiders zijn als incompetente mannelijke leiders”

Voel je dat je anders werd/wordt behandeld of benaderd dan je mannelijke collega’s? Ook bij het hogerop geraken?

Vaak vond ik dat ik als een klein meisje behandeld werd (zo werd ik ook soms letterlijk aangesproken). Ik had het gevoel dat ik altijd meer moeite moest doen wanneer ik een argument verdedigde en dat ik mij altijd meer moet bewijzen dan mannelijke collega’s.
Hogerop geraken wordt daardoor zeer tijdrovend en vermoeiender. Ondertussen sta ik wel veel sterker in mijn schoenen dan pakweg vijf jaar geleden en raken me die ongepaste opmerkingen of die betuttelende behandeling ook veel minder.

 Zijn er volgens jou verschillen tussen mannen en vrouwen wat de privé-werkbalans betreft?

Jazeker, vrouwen hadden ervoor al twee fulltime jobs: op het werk en dan nog eens opnieuw thuis. Maar Covid heeft alles omver gegooid en tabula rasa gemaakt. Nu zitten ook mannelijke werknemers thuis te werken en moeten ze bijgevolg ook meehelpen
in het huishouden en de kinderopvang. Hopelijk zal deze katalysator een blijvend effect hebben en bereiken we de gelijkheid op dat vlak sneller. 

“Covid heeft tabula rasa gemaakt: mannen werken nu thuis en moeten ook meehelpen in het huishouden.”

Wat vind je van de (grote) salarisverschillen tussen mannen en vrouwen?

Ik word niet vrolijk wanneer ik studies over de pay-gap lees, want ik weet dat ik daar ook het slachtoffer van ben geweest. Volgens recente persberichten is er een gemiddelde salarisachterstand van 13%. Mensen die deze cijfers proberen te verantwoorden zeggen dat dit voortvloeit uit een slechte vergelijking. Ze beweren dat dit wordt verklaard doordat vrouwen meer parttime werken en meer (moederschaps)verlof hebben. In dat geval hoef je maar de vergelijkingscijfers te verfijnen en de mannen evenveel vaderschapsverlof te geven. Betreffende de cijfers geloof ik dat er ondertussen wel degelijk een factor wordt ingelast om rekening te houden met parttime werk. Ook zijn de meeste bedrijven niet transparant in de barema’s en evenmin in de bonussen, wat niet bevorderlijk is voor de salarisgelijkheid.

Is er tussen vrouwen onderling ook concurrentie?

Toen ik 14 jaar geleden begon te werken, was mijn persoonlijke ervaring dat werken met of voor vrouwen van eerdere generaties vaak erger was dan alpha-mannen.Zij  profileerden zich namelijk nog harder, zeker ten aanzien van jongere vrouwen (de zgn. Queen Bees). Er was overigens maar plaats voor één of twee vrouwen als je naar de top van een bedrijf keek. Nu ik erop terugkijk, begrijp ik het wel: mannen moesten het de facto enkel opnemen tegen mannelijke concurrenten terwijl vrouwen destijds rekening moesten houden met zowel mannen als vrouwen. Het was ook een tijd waar vrouwelijkheid zoveel mogelijk weggemoffeld moest worden, althans zeker als je hogerop wou geraken.

De jongere generaties pakken het net anders aan. Ze stellen zich vrouwelijker op, en daarmee bedoel ik dat zij weigeren de alpha-houding van hun mannelijke collega’s aan te nemen. Ik verwijs daarvoor naar een quote van Jacinda Ardern, de eerste minister van Nieuw-Zeeland: “One of the criticism I’ve faced over the years is that I am not aggressive enough or assertive enough. Because I am empathic, it means I am weak. I totally rebel against that. I refuse to believe that you cannot be both compassionate and strong”. Vriendelijkheid wordt helaas vaak met zwakheid en naïviteit geassocieerd in het bedrijfsleven. Daarom proberen vrouwen waarschijnlijk zich harder op te stellen dan ze werkelijk zijn maar ik blijf daar tegen vechten, en wil dit ook meegeven aan de jongere collega’s met wie ik samenwerk.

Tot slot, wat is voor jou belangrijk wanneer je je verdere carrièrekeuzes maakt?

Ik heb een paar maanden geleden via een head hunter een heel interessante aanbieding gekregen om als general counsel voor een mooi bedrijf te gaan werken. Ik heb vervolgens het top management opgezocht op hun website en zag dat het uitsluitend uit mannen bestond en er geen enkele vrouw aan de tafel zat. Ik heb dan maar vriendelijk bedankt voor de job en mijn kandidatuur niet ingediend. Zo zijn we niet goed bezig en op deze manier protesteer ik hiertegen. Voor zo een bedrijf wil ik niet werken. Waarom heb ik de job bij MeDirect wél aanvaard? Onder andere omdat Marcia De Wachter en Franca Vossen in de raad van bestuur zetelen. Nog steeds een minderheid aan vrouwen maar toch. Je merkt dat het hier de goede richting uitgaat.