Bron: De Tijd, 10/05/2017
Bijna tien jaar na de kredietcrisis begint de risicoaversie van de Belg af te brokkelen. ‘Steeds meer spaarders ruilen door de bijnanulrente hun spaarboekjes in voor beleggingen, en dan zijn gemengde fondsen de eerste stap’, zegt Hugo Lasat, voorzitter van de fondsenfederatie Beama. Gemengde fondsen beleggen in een palet activaklassen van aandelen tot obligaties. Ze waren eind vorig jaar goed voor 76,7 miljard euro.
In de gemengde fondsen zijn ook dakfondsen aan een opmars bezig. Sommige banken lanceren dakfondsen volgens een risicoprofiel en beleggen uitsluitend in de eigen huisfondsen. Andere dakfondsen beleggen in extern beheerde fondsen en sturen de strategie bij naargelang de omstandigheden. ‘Via een dakfonds reduceert de belegger de impact van de kosten en de (beurs)taksen op langere termijn’, zegt Lasat.
Sommige beleggers gaan nog een stap verder en kiezen resoluut voor aandelenfondsen. In het vierde kwartaal van 2016 groeide die categorie met 6,9 miljard euro, vooral dankzij netto-inschrijvingen, stelt Beama. Daardoor konden ze over heel 2016 een groot deel van de terugval in 2015 goedmaken. Ook de obligatiefondsen kenden een groei in 2016, maar het vierde kwartaal was hier zwak door netto-uitstromen.
De extra zin voor risico komt ook tot uiting in de terugval van de monetaire fondsen. In die categorie spelen institutionele beleggers de eerste viool. In 2015 leidde een stevige turbulentie op de markt ertoe dat sommige fondsen in ‘bodembewaking’ gingen. Dat betekent dat ze aandelen afbouwen en het geld parkeren in de monetaire fondsen. Die bodembewaking werd vorig jaar alweer afgebouwd. Resultaat: de fondsen zagen 14 miljard wegvloeien.
Hoe presteert België nu tegenover de andere Europese landen? ‘Als je de Europese dynamiek in de fondsenmarkt wil vergelijken met de Belgische, dan kun je stellen dat België gelukkig sinds enkele jaren weer ‘in de pas loopt’ met de Europese trends. Zo groeide het nettoactief in België gestadig van 2013 tot nu, waarbij de jongste jaren echt een mooi parcours lieten zien. In de periode voordien, van 2009 tot 2012, hinkte de Belgische fondsenmarkt een eind achterop ten opzichte van het Europese peloton’, legt Josette Leenders, secretaris-generaal van Beama, uit.
Het is geen geheim dat een forse stijging van de fondsentaksen lelijk heeft toegeslagen. Het gaat dan vooral om de Reynderstaks die in 2006 werd ingevoerd op de rente-inkomsten van obligatiefondsen, maar sindsdien gevoelig werd uitgebreid, zowel in tarief (van 15 naar 30 procent) als in belastbare basis (van het rente-inkomen tot de meerwaarde) en in scope (van obligatiefondsen tot gemengde fondsen met minstens 25 procent obligaties). Die taksen kwamen op een moment dat de Belg in vergelijking met de doorsnee Europeaan risicoaverser werd door de bankencrisis. Veel Belgen zagen hun ‘goedehuisvaderbelegging’ in bankaandelen verschrompelen.
Dit artikel werd gereproduceerd met de toestemming van de uitgever, alle rechten voorbehouden.
