Bron : De tijd
Door oplopende inflatie en stijgende rentes is het voor het eerst in jaren weer interessant om te beleggen in obligaties. Dat zegt Gilles Coens van MeDirect.
nflatie is terug van weggeweest. Bijna eensklaps is de wereldwijde financiële context helemaal gekeerd. Vreesden de centrale banken tot voor kort nog vooral negatieve inflatie (of deflatie) dan kijken ze nu al aan tegen prijsstijgingen die in veel landen oplopen tot tien procent of meer. Daardoor zijn centrale banken gedwongen om het geweer radicaal van schouder te veranderen. Daar waar ze de voorbije jaren de rentes zo laag mogelijk en zelfs negatief hielden, trekken ze de rente nu in een snel tempo op in een poging de inflatie te bezweren. ‘De terugkeer van inflatie zorgt ervoor dat obligaties weer in beeld komen als een interessant alternatief voor uw spaarcenten’, zo luidde de boodschap van Gilles Coens, senior productmanager van de wealth-tech MeDirect België, tijdens een presentatie op Finance Avenue.
Door de lage rente van de voorbije jaren geraakte TINA goed ingeburgerd, een acroniem dat staat voor There is No Alternative. Daarmee werd duidelijk gemaakt dat er geen alternatief was voor aandelen, althans voor wie een mooi rendement zocht voor zijn spaarcenten. Want de spaarrentes zakten tot de bodem en ook obligatierentes waren bedroevend. Sterker nog: wie de voorbije jaren belegde in Duitse overheidsobligaties keek aan tegen negatieve rente. Anders gezegd: beleggers betaalden om in Duits overheidspapier te beleggen. Ook bedrijfsobligaties boden weinig soelaas. ‘Op heel korte tijd zijn we intussen een nieuw tijdperk binnengetreden. We zien nu al de gevolgen van het optrekken van de rente door de centrale banken. Sommige banken – waaronder MeDirect – verhoogden hun spaarrentes. Ook de obligatierentes gingen naar omhoog’, weet Gilles Coens.
Uitzonderlijke correlatie
Nochtans was 2022 geen goed jaar voor beleggers. Een cocktail van oorlog in Oekraïne, stijgende energie- en grondstoffenprijzen en de gewijzigde rentepolitiek van de centrale banken wogen zwaar op de aandelenkoersen. Maar terwijl de aandelenmarkten klappen kregen, hadden ook obligatiebeleggers het zwaar te verduren. Want stijgende rentes zijn nefast voor wie toch nog obligaties in de portefeuille heeft. Nieuwe obligaties worden immers interessanter dan bestaande obligaties (met een lagere coupon). Dat duwt de obligatiekoersen naar beneden. ‘Het voorbije jaar heeft de typische diversificatie over aandelen en obligaties niet gewerkt. Sterker nog: de meest defensieve portefeuilles leden vaak grotere verliezen dan de meest agressieve portefeuilles’, benadrukt Gilles Coens. Zo verloor de MSCI World ACWI, een index van wereldwijde aandelen, dit jaar ongeveer negen procent van zijn waarde. De Bloomberg Global Aggregate Bond Index, een index van wereldwijde obligaties, daalde met meer dan tien procent. En de FTSE G7 Government Bond Index, met enkel heel veilige overheidsobligaties van de G7-landen, verloor dit jaar al meer dan zestien procent van zijn waarde.
Wat beleggers dit jaar meemaakten, staat haaks op de traditionele principes van diversificatie. Het idee daarachter is dat er een negatieve correlatie is tussen aandelen en obligaties: aandelenkoersen stijgen als obligaties dalen en omgekeerd. Maar dat principe hield het voorbije jaar duidelijk geen stand. ‘Het is heel uitzonderlijk dat er zo’n sterke positieve correlatie is tussen aandelen en obligaties. De voorbije honderd jaar is dit slechts drie keer voorgevallen: in 2022, in 1969 en in 1931. We hebben dit jaar iets unieks meegemaakt’, volgens Gilles Coens.
Opportuniteiten
‘Tot dusver ondervonden beleggers enkel de nadelen van hoge inflatie en stijgende rentes. Maar dat zou in 2023 wel eens kunnen veranderen’, voorspelt Gilles Coens. Het komende jaar ziet er zeker niet rooskleurig uit, want de winstverwachtingen van bedrijven dalen. Maar toch lijkt het dat de al lang voorspelde zware recessie van 2023 eerder mild zal zijn. Daarnaast valt ook te verwachten dat de inflatiecijfers zullen bedaren. ‘We moeten ons geen illusies maken: de inflatie zal relatief hoog blijven. Maar de inflatie zal eerder stabiliseren rond drie procent dan rond het huidige niveau van tien procent of meer’, gaat Gilles Coens verder. Centrale banken zullen de rente vermoedelijk nog wel moeten optrekken, maar misschien minder snel en fors dan dit jaar.
Wat betekent dat voor obligaties? ‘Op korte termijn joegen de stijgende rentes een schokgolf doorheen de obligatiemarkt, maar op lange termijn zijn hogere rentes wel positief voor obligatiebeleggers. Het loont weer om in obligaties te beleggen’, klinkt het. Nu al is te merken dat de rente van zowel overheids- als bedrijfsobligaties opvallend hoger is dan een jaar geleden. Tegelijkertijd is ook het renteverschil tussen overheidsobligaties en kwaliteitsvolle bedrijfsobligaties toegenomen. ‘Eindelijk krijgen obligatiebeleggers weer een risicopremie wanneer ze investeren in bedrijfsobligaties’, volgens Gilles Coens.
Fondsen
De rentestijging maakt obligaties weer interessant voor beleggers. En naarmate de centrale banken de inflatie onder controle krijgen en de rente stabiliseert, zal ook de correlatie tussen aandelen en obligaties opnieuw positief worden. ‘Wie obligaties de voorbije jaren links liet liggen, heeft nu opnieuw goede redenen om ze weer op te nemen in de beleggingsportefeuille en een bredere diversificatie te realiseren’, zegt Gilles Coens.
Hoe beleggen in obligaties?
Om te beginnen kunnen beleggers investeren in individuele obligaties. Het nadeel daarvan is dat beleggers meteen moeten investeren in veel verschillende obligaties om de risico’s voldoende te spreiden. Dat probleem kan worden gecounterd door te kiezen voor beursgenoteerde indexfondsen (de zogenaamde trackers of ETF’s) met obligaties. Daarmee realiseren beleggers meteen een brede spreiding, terwijl ETF’s lage kosten hebben. ‘Het nadeel van een ETF is dat die gewoon een index volgt. Er is dus geen actief beheer. Voor aandelen zijn EFT’s vaak complementair, vooral voor Amerikaanse aandelen waar slechts weinig fondsen de markt kloppen. Voor obligaties is dat nog anders; daar kunnen fondsbeheerders soms echt het verschil maken’, legt Gilles Coens uit. Daarom zijn echt actief beheerde obligatiefondsen het overwegen waard, ook al rekenen die doorgaans hogere beheerskosten aan. Daarnaast zijn voor particuliere beleggers ook gemengde fondsen zeker een valabele optie. Die fondsen investeren in zowel aandelen als obligaties. ‘De fondsbeheerder beslist zelf over de optimale spreiding, waardoor beleggers daar niet wakker van moeten liggen’, besluit Gilles Coens.
