Bron: Morningstar, 10/03/2017

Binnen Morningstar verkeren wij als analist in de gelukkige omstandigheid dat we ons werk onafhankelijk kunnen doen, zo worden wij betaald door de gebruikers van onze research en niet door de fondshuizen waarvan we fondsen beoordelen. Er is daarom geen enkel economisch of commercieel belang om fondsen van een positief oordeel te voorzien. Fondsen kunnen dan ook zowel een positief oordeel (Bronze, Silver of Gold), maar als ook een neutrale rating (Neutral) en zelfs van een negatief predicaat (Negative) ontvangen.
Het uiteindelijke doel van ons werk is om beleggers te helpen bij het maken van betere beleggingsbeslissingen. Het voor beleggers duiden van beleggingsfondsen die van onvoldoende kwaliteit zijn, vormt daar een wezenlijk onderdeel van. Toch ligt de focus uiteindelijk op het vinden van beleggingsfondsen die wél waarde toevoegen voor beleggers.

Om die reden wordt tijdens een periodieke evaluatie binnen het analistenteam gekeken of we de fondsen willen blijven volgen die we op dat moment volgen. Bij fondsen die een Neutral of Negative rating hebben, wordt daarbij een tweetal belangrijke vragen gesteld. Eén: Hebben we aan beleggers voldoende duidelijk gemaakt waarom we het betreffende fonds niet van bovengemiddelde kwaliteit vinden? En twee: Zien we binnen afzienbare tijd wijzigingen bij het fonds of fondshuis die onze mening ten gunste kunnen keren?
Is het antwoord op de eerste vraag bevestigend en op de twee vraag ontkennend, dan is het tijd om te stoppen met het volgen van het fonds. Dat geeft de analist tijd en ruimte om op zoek te gaan naar alternatieven van hogere kwaliteit.

Dat plaatst de analist feitelijk in dezelfde positie als iedere andere belegger. Want waar begin je de zoektocht naar dat ene fonds dat goed gaat presteren of zoals wij dat definiëren een fonds waarvan we de verwachting hebben dat het instaat zal zijn om over een volledige marktcyclus outperformance te leveren? Er is een keuze uit duizenden en het is zoeken naar de speld in de hooiberg.

Veel beleggers zullen beginnen bij het kijken naar de historische prestaties van een fonds. Een weg met de nodige valkuilen, want rendement uit het verleden… Juist! Bovendien, beleggers hebben de neiging om alleen naar rendement te kijken. Daarmee verliezen ze risico uit het oog. Daarnaast zijn historische prestaties alleen relevant voor zover ze zijn behaald door dezelfde beheerder (of hetzelfde team) dat eenzelfde proces heeft toegepast. Prestaties dienen bovendien over verschillende en bij voorkeur langere perioden beoordeeld te worden. Zo kan bijvoorbeeld worden achterhaald of goede prestaties niet afhankelijk zijn geweest van één uitzonderlijk goede prestatie.

Nu ben ik de eerste om toe te geven, dat fondsanalisten ook wel degelijk naar historische rendementen kijken, echter wel met alle genoemde kanttekeningen en met de vermelding dat het slecht één van de mogelijke selectiecriteria vormt. Zo kijken wij naar alle facetten die een fonds bestaansrecht geeft. Dat kan bijvoorbeeld een jonge getalenteerde of juist zeer ervaren beheerder zijn of een kwalitatief goed proces dat wij reeds kennen maar binnen een andere markt wordt toegepast. En dergelijke aspecten hoeven in het recente verleden niet per definitie al tot goede resultaten geleid te hebben.

Hoe een eerste selectie ook tot stand komt, daarna begint het echte onderzoek pas echt om die speld te vinden. Binnen Morningstar gebeurt dat op basis van vijf pilaren (People, Proces, Parent, Performance en Price).

Dit artikel werd gereproduceerd met de toestemming van de uitgever, alle rechten voorbehouden.